Nasz patron

Kazimierz Brodziński, nasz krajan, urodził się 8 marca 1791 w położonej niedaleko Bochni wsi Królówka. Wcześnie osierocony przez matkę, nie miał łatwego dzieciństwa – nieraz musiał uciekać przed gniewem macochy i tułać się po wsi Lipnica Dolna, dokąd przeniosła się jego rodzina. Tu, pośród prostych wieśniaków, znajdował zrozumienie, pomoc i opiekę. Nic więc dziwnego, że na zawsze już Kazimierz zachował wdzięczność, przywiązanie i szacunek dla ludu wiejskiego. Brodziński uczył się najpierw w szkole podstawowej w Lipnicy Murowanej, potem w gimnazjum tarnowskim. W 1809 r. wstąpił w szeregi Księstwa Warszawskiego, brał udział w wyprawie Napoleona na Rosję, a potem, razem z armią Józefa Poniatowskiego ruszył na Lipsk. Tu, w „bitwie narodów” (1813) został ranny i dostał się do niewoli pruskiej. Po uwolnieniu przyjechał w 1814 r. do Warszawy. Początkowo objął posadę nauczyciela w konwikcie Pijarów na Żoliborzu. Jednocześnie pracował naukowo oraz tłumaczył utwory z literatury francuskiej, niemieckiej i angielskiej. W 1819 r. rozpoczął prace nad przekładami pieśni słowiańskich. Był już wówczas znany – rok wcześniej ukazała się jego słynna rozprawa „O klasyczności romantyczności tudzież o duchu poezji polskiej” . W 1826 r. objął posadę profesora Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał do 1831 r. W czasie powstania listopadowego, mimo bardzo już złego stanu zdrowia, nie uchylił się od pełnienia służby z bronią w ręku na ulicach Warszawy czy prac przy sypaniu szańców. 3 maja 1831 r. wygłosił wspaniałą „Mowę o narodowości Polaków”. Upadek powstania przyniósł Brodzińskiemu utratę stanowiska profesora, mimo to pisał nadal, między innymi swe pamiętniki. Brodziński jest autorem licznych wierszy, sielanki „Wiesław” (1820), wielu ważnych rozpraw literackich i przekładów – między innymi jako pierwszy w polskiej literaturze przetłumaczył „Cierpienia młodego Wertera” J. W. Goethego (1822). Imię naszego wielkiego krajana nosi Szkoła Podstawowa nr 2, ulica na trasie wylotowej z Bochni oraz pomnik przyrody, okazałe głazy polodowcowe znajdujące się między Lipnicą a Rajbrotem, kiedyś częste miejsce samotnych spacerów młodego Kazimierza. Zmarł 10 października 1835 r. w Dreźnie.